இங்கிலாந்து இன்டிபென்டென்ட் பத்திரிக்கையில் தமிழனின் பெருமை...

இழந்த பேரரசு ஆராய்ந்தது: #சோழர்கள் ஒரு காலத்தில் பெரும் சக்தியைக் கொண்டிருந்தனர், ஆனால் உலகம் அவர்களை மறந்துவிட்டது என்று டேவிட் கீஸ் எழுதுகிறார்*****

இந்தியாவின் தெற்கே ஆழமான பகுதியில் உலகின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க மற்றும் மறக்கப்பட்ட நாகரிகங்களில் ஒன்றின் கண்கவர் எச்சங்கள் உள்ளன. அதன் உச்சக்கட்டத்தில் இது பூமியில் உள்ள அரை டஜன் மிகப்பெரிய சக்திகளில் ஒன்றாகும். இது அரை மில்லியன் சதுர மைல்களைக் கட்டுப்படுத்தியது - பிரிட்டனை விட ஐந்து மடங்கு பெரியது. அதன் பிரிவின் கீழ் கல்வியறிவும் கலைகளும் செழித்து வளர்ந்தன.
இன்னும், 1,000 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, #சோழப் பேரரசு ஒரு சில சிறப்பு வரலாற்றாசிரியர்களால் மட்டுமே நினைவுகூரப்படுகிறது. அது ஐரோப்பிய நாடாக இருந்திருந்தால் அல்லது இன்னும் எஞ்சியிருக்கும் தேசத்திற்கு அதன் பெயரைக் கொடுத்திருந்தால், விஷயங்கள் வேறுவிதமாக இருக்கலாம். ஆனால் 400 ஆண்டுகள் பெருமை பெற்ற போதிலும், சோழப் பேரரசு வரலாற்றில் இருந்து மறைந்தது; ஒரு நாகரிகத்திற்கு ஒரு சோகமான விதி, இது இடைக்கால உலகத்தால் உருவாக்கப்பட்ட மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றாகும்.

சில வழிகளில், இந்தியாவின் நீண்ட, கொந்தளிப்பான வரலாற்றின் போது எழுச்சியடைந்த மற்றும் வீழ்ச்சியடைந்த டஜன் அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட பேரரசுகளில் இது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கதாகும். இது சுமார் 460 ஆண்டுகள் நீடித்தது, அவற்றில் எதையும் விட நீண்டது. சோழர்தான் ஒரே ஆசியப் பேரரசு (ஜப்பானியர்களுக்கு எதிராக) சுருக்கமாக இருந்தாலும், வெளிநாட்டு விரிவாக்கத்தில் ஈடுபட்டார்.

அது இலங்கை, அந்தமான் மற்றும் நிக்கோபார் தீவுகள் மற்றும், தற்காலிகமாக, தென்கிழக்கு ஆசியாவின் சில பகுதிகள் - சுமத்ரா, ஜாவா மற்றும் பாலி தீவுகள் மற்றும் மலாய் தீபகற்பத்தின் தெற்கு பகுதியை கைப்பற்றியது.

இந்த வெளிநாட்டு வெற்றிகளில் பெரும்பாலானவை மர்மத்தில் மறைக்கப்பட்டுள்ளன. 1025 ஆம் ஆண்டில் சோழப் பேரரசர் முதலாம் ராஜேந்திரன் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் தென்பகுதியைக் கைப்பற்ற 2,000 மைல் கடல் வழியாக ஒரு பெரிய கப்பற்படையில் ஒரு படையை அனுப்பினார்.

அவர் வெற்றி பெற்றதாகவும், ஏராளமான நகரங்களின் சமர்ப்பிப்பைப் பெற்றதாகவும் பதிவுகள் காட்டுகின்றன. சில வரலாற்றாசிரியர்கள் சோழர்கள் பின்னர் இந்தியாவுக்குத் திரும்பிச் சென்றனர் என்று நம்புகிறார்கள், ஆனால் மற்றவர்கள் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் இரண்டு அல்லது மூன்று தலைமுறைகளாக சோழர்களின் சக்தி ஏதோவொரு வடிவத்தில் நீடித்ததாக சந்தேகிக்கின்றனர்.

நிச்சயமாக, சோழர்களின் வெற்றி பங்களித்தது

ஏற்கனவே தொடங்கப்பட்ட ஒரு நீண்ட செயல்முறைக்கு இது தென்னிந்தியாவையும் தென்கிழக்கு ஆசியாவையும் வர்த்தகம் மற்றும் மதத்தின் அடிப்படையில் ஒன்றாக இணைத்தது.

இந்தோனேஷியா/மலாய் பகுதி சீனாவிற்கும் இந்தியாவிற்கும் இடையேயான வர்த்தகத்தில் ஒரு முக்கிய புள்ளியாக இருந்தது (உண்மையில், மேற்கு), ஜாவா மற்றும் பாலி இரண்டும் பெரும்பாலும் இந்துக்கள். ராஜேந்திரனின் வெற்றியானது, பல நூற்றாண்டுகளாக வளர்ந்து வந்த பொதுவான தொடர்பின் முதல் இராணுவ வெளிப்பாடாக இருக்கலாம்.

வீட்டிற்கு அருகில், இலங்கையில், சோழர்களின் கடல்கடந்த விரிவாக்கம் சிறப்பாக ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது - உரை மற்றும் கல்லில். சுற்றுலாப் பயணிகள் இன்றும் சோழர்களால் புதிதாக கைப்பற்றப்பட்ட தீவுப் பகுதிக்கு தலைநகராகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட பொலன்னறுவா என்ற பெரும் பாழடைந்த நகரத்தை ஆராயலாம்.

ஆனால் பேரரசரின் படைகள் தெற்கு நோக்கி மட்டும் செல்லவில்லை. 11 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், சோழப் படைகள் இந்தியா வழியாக கிட்டத்தட்ட 1,000 மைல்கள் கங்கைக் கரைக்கு அணிவகுத்தன. தென்கிழக்கு ஆசிய வெற்றியைப் போலவே, இந்த காவியமான 'நீண்ட அணிவகுப்பு' கூட மர்மத்தில் மறைக்கப்பட்டுள்ளது.

புனித நதிக்கு இராணுவத்தை அணிவகுத்துச் செல்வதில் பேரரசரின் நோக்கங்கள் அரசியலா அல்லது முற்றிலும் மதம் சார்ந்ததா என்பது தெரியவில்லை.

நிச்சயமாக, இந்தியாவின் வடக்கு, தற்காலிகமாக அடக்கப்பட்டாலும், பேரரசில் இணைக்கப்படவில்லை - புனித கங்கை நீர் புனித நதி மற்றும் அதை வென்ற ஆட்சியாளரின் நினைவாக பெயரிடப்பட்ட ஒரு பெரிய புதிய தலைநகருக்கு மீண்டும் கொண்டு செல்லப்பட்டது.

இந்த தலைநகரம் கங்கைகொண்டசோழபுரம் என்று அழைக்கப்பட்டது - அதாவது 'சோழப் பேரரசர் கங்கையை கொண்டு வந்த நகரம்'. அவர்களின் புதிய பெருநகரத்தின் மையத்தில், சோழர்கள் கங்கையின் 'பிடிக்கப்பட்ட' நீரை வைத்திருக்க ஒரு அற்புதமான கோவிலையும், மூன்று மைல் நீளமுள்ள ஒரு பெரிய நீர்த்தேக்கத்தையும் கட்டினார்கள். இருவரும் உயிர் பிழைத்துள்ளனர். சோழர் ஆட்சியின் கீழ், மதமும் அரசியலும் நெருக்கமாக வளர்ந்தன, பேரரசர் தன்னை பூமியில் கடவுளின் பிரதிநிதியாக, கிட்டத்தட்ட ஒரு வெளிப்பாடாக முன்னிறுத்தினார். பெரிய கோயில்கள் முதன்முறையாக அரச நிறுவனங்களாகக் கட்டப்பட்டன.

சோழர்கள் மற்ற இந்திய ராஜ்ஜியம் அல்லது பேரரசுகளை விட அதிகமான கோவில்களை கட்டியிருக்கலாம். ஒவ்வொரு கோயிலும் ஒரு தலைசிறந்த படைப்பாக இருந்தது. இன்றும், சோழர்களின் இதயப் பகுதி - தமிழ்நாட்டின் # காவேரி ஆற்றங்கரையில் - அழகான, நுட்பமான செதுக்கப்பட்ட கோவில்கள், சில சிறிய தேவாலயங்கள், மற்றவை ஐரோப்பிய கதீட்ரல்கள் போன்ற பெரிய கோவில்கள். பேரரசு இருந்த மையத்தில், பெரிய லண்டனின் பாதி அளவில் இன்னும் 40 சோழர் கோயில்கள் உள்ளன. கங்கைகொண்டசோழபுரத்திற்கு முன்பு சோழர்களின் தலைநகரான தஞ்சாவூரில் உள்ள 63 மீ உயரமுள்ள பிரமிட் வடிவ மையக் கோயில் மிகவும் கண்கவர் அமைப்பு ஆகும்.

சோழர்களின் கலையும் கட்டிடக்கலையும் உலகிலேயே சிறந்தவை. உண்மையில், வார்ப்பிரும்பு வெண்கலச் சிற்பம் மற்றும் கடினமான கல் சிற்பம் ஆகியவற்றில், சோழர்களின் கலை அசாத்தியமானது. கிரானைட்டில் நேர்த்தியாக செதுக்கப்பட்ட லட்சக்கணக்கான உருவங்கள் இன்னும் அவர்களின் கோயில்களில் காணப்படுகின்றன, அதே சமயம் அருங்காட்சியகங்கள், தஞ்சாவூர் மற்றும் சென்னை, பார்வையாளர்கள் வெண்கல சிலைகள் மற்றும் சிலைகளின் கலைத்திறன் மற்றும் கைவினைத்திறனைக் கண்டு வியக்கிறார்கள்.

சோழர்கள் கலைச் செழிப்பை வளர்த்தது மட்டுமல்ல; அவர்கள் கல்வியில் பாரிய விரிவாக்கத்தையும் வளர்த்தனர். அரசியல் ஸ்திரத்தன்மை மற்றும் ஏகாதிபத்திய மானியங்கள் - கல்வியை நடத்திய கோவில்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் - உயர் சாதியினருக்கான உள்ளூர் பள்ளிகள் மற்றும் உயரடுக்கு கல்லூரிகளின் விரிவாக்கத்திற்கு வழிவகுத்தது.