செயற்கை நுண்ணறிவு அதாவது ரோபோக்கள் உண்மையில் நாம் நினைப்பது போல் புத்திசாலியா?
கணினிகள் பெருகிய முறையில் நமக்கு முக்கியமான முடிவுகளை எடுக்கின்றன. நாம் அவர்களை அனுமதிக்க வேண்டுமா? சுவிஸ் இடியாப் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த ஒரு குழு இயந்திர நுண்ணறிவு ஏன் ஒரு மாயை என்பதைக் காட்டுகிறது.
இயந்திரங்களால் சிந்திக்க முடியுமா? பிரிட்டிஷ் கணிதவியலாளர் ஆலன் டூரிங்கின் மிகவும் பிரபலமான காகித வெளி இணைப்பின் தொடக்கக் கேள்வி இதுவாகும். 1950 இல் வெளியிடப்பட்டது, இது செயற்கை நுண்ணறிவின் (AI) கருத்து மற்றும் வரையறைக்கு அடித்தளம் அமைத்தது. அவரது கேள்விக்கு பதிலளிக்க, டூரிங் "சாயல் விளையாட்டை" கண்டுபிடித்தார், இது ஒரு இயந்திரத்தின் நுண்ணறிவை தீர்மானிக்க இன்றும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
பின்னர் டூரிங் டெஸ்ட் என அறியப்பட்ட இந்த விளையாட்டு, மூன்று வீரர்களை உள்ளடக்கியது: பிளேயர் ஏ ஒரு ஆண், பிளேயர் பி ஒரு பெண் மற்றும் பிளேயர் சி, விசாரணை செய்பவர் பாத்திரத்தை வகிக்கிறார், எந்த பாலினத்தவர். விசாரணை செய்பவர் மற்ற இரண்டு வீரர்களைப் பார்க்க முடியாது மற்றும் எழுத்துப்பூர்வமாக ஒரு தொடர் கேள்விகளை முன்வைத்து, எந்த வீரர் ஆண், யார் பெண் என்பதைத் தீர்மானிக்கிறார். ஆண் பதிலளிப்பவரின் நோக்கம், கேள்வி கேட்பவரை தவறாக வழிநடத்தும் பதில்களைக் கொடுத்து ஏமாற்றுவதாகும், அதே நேரத்தில் பெண் தனது சரியான அடையாளத்தை எளிதாக்க வேண்டும்.
இப்போது, பிளேயர் A கணினியால் மாற்றப்பட்டதாக கற்பனை செய்து பாருங்கள். ட்யூரிங் எழுதினார், விசாரணையாளரால் கணினியையும் ஒரு நபரையும் வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியாவிட்டால், கணினி அறிவார்ந்த நிறுவனமாகக் கருதப்பட வேண்டும், ஏனெனில் அது அறிவாற்றல் ரீதியாக மனிதனுக்கு ஒத்ததாக இருக்கும்.
