இன்றைய வேத வசனம்: 09.12.2022: அவர் முந்தி நம்மிடத்தில் அன்புகூர்ந்தபடியால் நாமும் அவரிடத்தில் அன்புகூருகிறோம்.

நான் கல்லூரியில் சென்று படிக்கச் சென்றபோது, ​​தனிமையில் இருக்கக் கூடாது என்பதற்காக பல நண்பர்களை உருவாக்க முயற்சி எடுத்தேன்.

அவர்களில் பலர் அன்பானவர்களாக இருந்தனர்‌. சிலர் வகுப்பைத் தவிர்த்து ஊர் சுற்றுகிறவர்களாக இருந்தனர்.

நான் அவர்களின் ஒருவனாக மாறினேன். நாங்கள் ஒன்றாக பிறந்தநாளை கொண்டாடுவோம், ஒன்றாக பயணிப்போம். அந்த நேரத்தில், அவர்கள் எப்போதுமே  என்னுடன் இருப்பார்கள் என்று நினைத்தேன்.
கல்லூரி முடியும் தருணத்தில், நாங்கள் ஒன்றாக வேலை செய்ய முடிவு செய்தோம். அப்போதுதான் விஷயங்கள் மாற ஆரம்பித்தன.

எங்கள் பட்டமளிப்பு விழாவிற்கு தயாராகும் போது, ​​நாங்கள் எங்கள் கருத்துகளில் வேறுபட ஆரம்பித்தோம்.

பலர் ஒரே நிறுவனத்தில் வேலை செய்ய விரும்பாததால், விவாதங்கள் ஏற்பட்டு நாங்கள் நெருங்கிய நண்பர்களாகத் இருந்தாலும், ஒருவருக்கொருவர் எங்கள் அன்பு முற்றிலும் மாறிவிட்டது.

நாங்கள் மேலும் வாதிடத் தொடங்கியதால், நாங்கள் பிரிந்தோம், விரைவில் நாங்கள் பிரிந்தோம்.
நான் இன்னும் நட்பை விரும்பினேன், அதனால் நான் ஒரு புதிய நண்பர்களுடன் பழக ஆரம்பித்தேன்.
புதிய நண்பர்களுடன் குடித்து மகிழ்ந்தேன். நான் அவர்களுடன் இணைந்தபோது, ​​அவர்களின் செயல்பாடுகளும் உண்மையான நட்புக்கான எனது ஏக்கத்தைப் பூர்த்தி செய்யவில்லை என்பதை உணர்ந்தேன்.

நான் உள்ளே வெறுமையாக உணர்ந்தேன், என்னை நானே கேட்டுக் கொள்ள ஆரம்பித்தேன்: நான் என்ன செய்கிறேன்? இவர்கள் என் நண்பர்களா? இந்த உலகில் உண்மையான நட்பு உண்டா?
குடித்து வெறித்து அருவருப்பான காரியங்கள் செய்வதுதான் நட்பா? என்று பல சிந்தனைகள் என் மனதிற்குள் ஓடியது.

நான் மீண்டும் தேவாலயத்திற்குச் செல்ல ஆரம்பித்தபோது இந்தக் கேள்விகளுக்கான பதில்கள் கிடைத்தன.

நான் ஒரு “பரம்பரை கிறிஸ்தவராக” இருந்தபோதும்—நான் ஒரு கிறிஸ்தவ குடும்பத்தில் வளர்க்கப்பட்டாலும்—எனக்கு தேவாலயத்திற்கு செல்வது பிடிக்கவில்லை, அதனால் நீண்ட நாட்களாக செல்லவில்லை. 

ஆனால் என் அம்மா என்னை தேவாலயத்திற்கு அழைத்தார், நானும் சென்றேன்.
அங்குள்ளவர்களுடன் சிறிது நேரம் செலவிட்ட பிறகு, அவர்கள் வித்தியாசமானவர்கள் என்பதை உணர்ந்தேன்.

அவர்கள் அருவருக்கத்தக்க காரியங்களை பேசவில்லை, ஆனால் அவர்கள் தெய்வமாகத்துவத்தை நிறைய பேசினார்கள்.

அவர்கள் பைக் ரேஸ் மற்றும் குடிப்பழக்கத்திற்கு செல்லவில்லை, இருப்பினும் அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருந்தனர்.

அவர்கள் ஒருவரையொருவர் வெறுக்கவில்லை அல்லது குறை கூறவில்லை; மாறாக, அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் செவிசாய்த்தார்கள், ஒருவரையொருவர் ஊக்குவித்து ஆதரவளித்தனர். இது எனக்கு உண்மையான நட்பைப் பற்றிய ஒரு தெளிவை கொடுத்தது.

அவர்களின் நடத்தையும் என் ஆர்வத்தைத் தூண்டியது. அவர்கள் அதை எப்படி செய்தார்கள்? நான் ஆச்சரியப்பட்டேன். ஒருவருக்கொருவர் இவ்வளவு அக்கறை காட்டுவதை அவர்கள் எப்படி கண்டுபிடித்தார்கள், இவ்வளவு மகிழ்ச்சியும் எங்கிருந்து வந்தது?

அப்போதுதான் அவர்களின் நட்பின் மூலத்தை நான் கண்டுபிடித்தேன்.  இந்த மக்கள் கிறிஸ்துவின் அன்பினால் அன்பாக இருந்ததாலும், கிறிஸ்துவின் கண்களால் ஒருவரையொருவர் பார்ப்பதால் ஒருவரையொருவர் நேசிக்கிறார்கள்.

அந்த அனுபவம் நட்பைப் பற்றிய சில புதிய பாடங்களைக் கற்றுக் கொடுத்தது.
எந்த உன் ஒரு எதிர்பார்ப்புமின்றி  நம் மற்றவர்களை உண்மையில் நேசிக்க முடியுமா? பதில்: ஆம், கிறிஸ்துவின் அன்பினால் நம்மால் முடியும்.

1 யோவான் 4:19 கூறுவது போல் : “அவர் முந்தி நம்மிடத்தில் அன்புகூர்ந்தபடியால் நாமும் அவரிடத்தில் அன்புகூருகிறோம்.

உண்மையான நண்பர்கள் ஒருவரையொருவர் நேசிப்பதால், அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் வளர உதவுகிறார்கள், மேலும் அவர்கள் விழும்போது ஒருவரையொருவர் தூக்கிப்பிடிக்கிறார்கள். 1 கொரிந்தியர் 15:33 சொல்கிறது, “நீங்கள் ஏமாந்துபோக வேண்டாம். தீய நட்பு நல்லொழுக்கத்தைக் கெடுக்கும்.
தேவாலயத்தில் உள்ள எனது புதிய நண்பர்களும் இறுதியில், கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்து உன் சிறந்த நண்பர் என்பதை எனக்குக் காட்டினார்கள்.

அவர் மட்டும் மாறாதவர். நம்முடைய சந்தோஷங்கள், துக்கங்கள் மற்றும் பிரச்சனைகளை அவருடன் பகிர்ந்து கொள்ளலாம், ஏனென்றால் அவர் நமக்கு உதவி செய்கிறவராகவும், நமக்கு சகாயம் செய்கிறவராகவும், நம் வாழ்க்கைப் பயணத்தில் நம்முடன் இருப்பதையும் வாக்குத்தத்தம் அளித்துள்ளார்.
எந்த சூழ்நிலையில் இருந்தாலும் நாம் அவரை முழுமையாக நம்பலாம். இயேசுவை நமது சிறந்த நண்பராக மாற்ற நாம் அனுமதிக்கும்போது, ​​அவருடைய அன்பை அனுபவிக்கவும், மற்றவர்களை நேசிக்கவும், உண்மையான நண்பர்களை உருவாக்கவும் முடியும்.

அந்த இயேசுவின் நட்பு என் பாவ வாழ்க்கையை மாற்றி பரிசுத்த வாழ்க்கையை கொடுத்தது.
நீங்களும் இயேசுவோடு நட்பு கொள்ளும்போது, உங்களுக்கும் பரிசுத்த வாழ்வை கொடுப்பார்! ஆமென்!! அல்லேலூயா!!