நான் என்பது உன் கடந்தகாலம்

நீ என் கண்ணீரிலும் மலர்கிறாய்
நான் தான் உன் புன்னகையேத் தேடி
புதைகிறேன்
நீ வந்து போகையில் கவிதையையும்
கூட்டி வருகிறாய்
வராத போது கவிதையை அனுப்பி வைக்கின்றாய்
மரங்கள்  கனிகளை படைத்து மகிழ்வது போலவே
நானும் கவிதைகளை படைக்கின்றேன்
என் கவிதைகள்  உளறல்கள் என தெரியும் உலகிற்கு 
உனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்
ஆன்மாவின் மெளன சங்கீதம் என்று 
உன் ஞாபகங்கள்  வெறும் நினைவுகள்
அல்ல
அவை என்னால் கூட எழுத முடியாக்
கவிதைகளே
வாழ்க்கை அடித்து துவைத்து சலவை செய்கையில்
என் இளைய காலத்தை உன்  காதலில்  கண்டு 
ஓய்வெடுக்கிறேன்
உன்னை மறக்கவில்லை என அடிக்கடி
அடித்து சொல்கிறது
கனவுகளும் நினைவுகளும்
கடலில்  மூழ்கியிருந்தாலும் கரையேறி இருப்பேன்
உன்  நினைவிலிருந்து
கரை காண்பது எப்படி
உன்னிடம் பெற்ற அன்பின் மூலமே
இந்த கசங்காத பாசம்
உன் கண்கள் கற்றுத் தந்ததே
இந்த அழியாத கவிதையின் வாசம்
இந்த பேரிடர் வாழ்வில் கூட
ஒற்றை நிமிடத்தை அதிசயமாக்கி தர
உன் நினைவுகளால் மட்டுமே முடியும்
வாழ்வில் எல்லோரும் காதலை கடந்து வருகிறார்கள்
நான் கவிதைகளால் அளந்து வருகிறேன்
இந்த பிறப்பில் நீ என்பது 
என் வேர் மூலம்
நான் என்பது உன் கடந்தகாலம்
சொற்களை பூக்களாக்கினேன்
உனக்கு சூட
நீயோ பூக்களை பாக்களாக்கி தந்தாய்
தமிழுக்கு சூட