ஏன் இலங்கையின் குழந்தைகள் தொடர்ந்து பாலியல் சுரண்டலுக்கு ஆளாகின்றனர்?

செப்டம்பர் 8 ஆம் திகதி, மாவத்தகமவைச் சேர்ந்த ஒன்பது வயதுச் சிறுமி, அவரது சொந்த தந்தையினால் கடுமையாக துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்டதாகக் கூறப்படும் அதிர்ச்சித் தகவல் வெளியாகியுள்ளது.

 ஆனால் சில வாரங்களுக்குப் பிறகும், சந்தேக நபரைப் பிடிக்க காவல்துறை பொதுமக்களின் உதவியை நாடியுள்ளது.

 நீதியமைச்சர் விஜயதாச ராஜபக்ஷ பாராளுமன்றத்தில் ஒருமுறை கூறியது, மாஜிஸ்திரேட் நீதிமன்றங்களில் 33% வழக்குகள் சிறுவர் துஷ்பிரயோகம் மற்றும் கற்பழிப்பு வழக்குகளுடன் தொடர்புடையவை என்று ஒருமுறை கூறியது விஷயங்களை மேலும் கொடூரமானது.

 ஆனால் 1989 இல் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் குழந்தை உரிமைகள் மாநாட்டை ஏற்றுக்கொண்ட ஒரு நாடு- அதன்பின் மார்ச் 1991 இல் அங்கீகரிக்கப்பட்டது-அதன் குழந்தைகளின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதில் உறுதியளிக்கத் தவறிவிட்டது.

 பெருகிவரும் குழந்தை துஷ்பிரயோக வழக்குகளை குறைக்கும் நாட்டின் இயலாமைக்கு எரியூட்டும் சாம்பல் பகுதிகளில் ஒன்று பாலியல் கல்வியின் பற்றாக்குறை ஆகும்.

 அன்றிலிருந்து கல்வி சீர்திருத்தங்களை முன்வைத்து வரும் கல்வியாளர்களின் அவதானிப்பு இது. ஆனால் கலாச்சார மற்றும் மத நெறிமுறைகள் உள்ளூர் பாடத்திட்டங்களுக்கு பாலியல் கல்வியை அறிமுகப்படுத்துவதை எதிர்க்கிறது, அதன் மூலம் குற்றவாளிகள் தங்கள் குற்றங்களைத் தொடர ஊக்குவிக்கிறது.

 குழந்தைகளுக்கு அவர்களின் அந்தரங்க உடல் உறுப்புகள் தெரியாது என்பதும், தெரிந்த/தெரியாத நபர்கள் இந்த உடல் பாகங்களைத் தொடுவது சரியல்ல என்பதை அவர்கள் அறிந்திருக்க வேண்டும் என்பதும் உண்மையில் துஷ்பிரயோகத்தைத் தடுப்பதற்கான தொடக்கப் புள்ளியாகும்.

 இதை வீட்டில் கற்பிக்க முடிந்தாலும், மோசமான வறுமை நிலைகளால் வாட்டி வதைக்கும் ஒரு நாட்டில், உங்கள் குழந்தையின் உடல் உறுப்புகள் குறித்து கல்வி கற்பது முன்னுரிமையாக இருக்காது.

 பல குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோர் தொலைந்து போனவுடன் துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளாகின்றனர் என்பது அனைவரும் அறிந்த உண்மை.

 தாய் வெளிநாட்டு வேலைக்குச் சென்ற குடும்பங்களில் இது பொதுவானது. குழந்தை, அது ஆண் அல்லது பெண் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், தந்தை அல்லது தாத்தா பாட்டி அல்லது தொலைதூர உறவினருடன் கூட முடிந்து இறுதியில் இலக்காகிறது.

 குழந்தைகளை துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளாக்கும் மற்றொரு காரணி வீட்டு முன் மோதல்கள் மற்றும் குடும்ப வன்முறை. “இதன் விளைவாக சிறுவர்கள் வயதுக்குட்பட்ட உறவுகளை வளர்த்துக்கொள்ளும் போக்கைக் கொண்டுள்ளனர்” என இலங்கை காவல்துறையின் மகளிர் மற்றும் சிறுவர் பணியகத்தின் பிரதிப் பொலிஸ் மா அதிபர் (டிஐஜி) ரேணுகா ஜயசுந்தர அண்மையில் நடைபெற்ற ஊடகவியலாளர் மாநாட்டில் ‘சிறுவர் பாலியல் சுரண்டலைத் தடுப்பது’ என்ற தலைப்பில் தெரிவித்தார்.

 “ஆனால் துஷ்பிரயோகம் அல்லது துன்புறுத்தல் விஷயத்தில், பல பாதிக்கப்பட்டவர்கள் அல்லது பாதுகாவலர்கள் போலீசில் புகார் செய்ய தயங்குகிறார்கள். குற்றம் சாட்டப்பட்ட தரப்பினருக்கு எதிராக தடை உத்தரவைப் பெற சில தரப்பினர் நீதிமன்றங்களுக்குச் செல்வதை விரும்புவதில்லை.

 உடல்ரீதியான துன்புறுத்தலுக்கு கூடுதலாக, வாய்மொழி துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளாகும் குழந்தைகள் உளவியல் ரீதியாக பாதிக்கப்படுகின்றனர். மறுபுறம், பெற்றோர்கள் கூடுதல் திருமண உறவுகளைக் கொண்டிருந்தால், குழந்தை இலக்காகிறது.

 தாயின் காதலன் குழந்தைக்கு பாலியல் தொல்லை கொடுத்த பல வழக்குகள் உள்ளன” என்று டிஐஜி ஜெயசுந்தர கூறினார். சட்ட அமலாக்க அதிகாரிகளைப் பார்க்கத் தயங்குவதைத் தவிர, குடும்ப வன்முறைத் தடுப்புச் சட்டத்தின் (2005 எண். 34) விதிகள் பற்றி பெரும்பாலான மக்களுக்கு எந்தத் துப்பும் இல்லை.

 இந்தச் சட்டத்தின்படி, பாதிக்கப்பட்ட நபர், பாதுகாப்பு ஆணைக்காக மாஜிஸ்திரேட் நீதிமன்றத்தில் விண்ணப்பம் செய்யலாம், அது குழந்தையின் சார்பாக பெற்றோர் அல்லது பாதுகாவலரால் கூட செய்யப்படலாம். ஆனால் சட்டம் கருப்பு மற்றும் வெள்ளை நிறத்தில் சரியானதாகத் தோன்றினாலும், விதிகளைச் செயல்படுத்துவதில் குறைபாடுகள் உள்ளன.

 தொற்றுநோய்களின் போது ஆன்லைன் கற்றலைத் தேர்வு செய்ய வேண்டியிருப்பதால் குழந்தைகள் ஆன்லைன் துன்புறுத்தலுக்கு ஆளாகிறார்கள் என்று டிஐஜி ஜெயசுந்தர மேலும் கூறினார்.

 பாலியல் கல்வியின் முக்கியத்துவத்தை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டிய அவர், குழந்தைகள் தங்கள் உடலுக்கு என்ன நடக்கிறது என்பதை அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றார். சிறுமிகள் மற்றும் பெண்களுக்கு எதிரான துஷ்பிரயோகம், துன்புறுத்தல், கற்பழிப்பு மற்றும் வன்முறையை வரையறுக்க பொருத்தமான சொற்கள் இல்லாதது, உள்ளூர் மொழியுடன் ஒப்பிடும்போது சில காலமாக கவலைக்குரிய விஷயமாக உள்ளது.

 இதன் விளைவாக, பெரும்பாலான ஊடக அறிக்கைகள் பெரும்பாலும் இதுபோன்ற சம்பவங்களை தவறாகப் புரிந்துகொண்டு சம்பவத்தின் தீவிரத்தை நடுநிலையாக்குகின்றன.

 சட்டக் கண்ணோட்டத்தில், 16 வயதுக்குட்பட்ட ஒரு சிறுமி, அவளது சம்மதத்துடன் துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்டால், அது ஒரு சிறுமிக்கு எதிரான துஷ்பிரயோக வழக்காகவே பதிவு செய்யப்படுகிறது.

 "குற்றவாளிகள் வேண்டுமென்றே போதையில் சிறுமிகளிடம் கட்டாய சம்மதம் பெறும் நிகழ்வுகள் உள்ளன" என்று டிஐஜி ஜெயசுந்தர மேலும் கூறினார்.

 "இது போதைப்பொருள், மதுபானம் அல்லது பிற பொருட்களுடன் இருக்கலாம். பெண்கள் மற்றும் சிறுமிகளுக்கு எதிரான பாலியல் துஷ்பிரயோகம் கற்பழிப்பு, விபச்சாரம், கடுமையான பாலியல் துஷ்பிரயோகம், பாலியல் துன்புறுத்தல் மற்றும் குழந்தைகளுக்கு எதிரான ஆபாசங்களை இடுகையிடுவது போன்ற சிறிய குற்றங்கள் என வகைப்படுத்தலாம்.

 இந்தக் குற்றங்கள் ஒவ்வொன்றிலும் 20 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான கடுங்காவல் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்படும். பாலியல் நடவடிக்கைகளுக்கு தூண்டும் செயல் கூட குற்றமாகும், மேலும் குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டால், ஒருவருக்கு 10 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்படும், ”என்று அவர் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினார்.

 சட்டமா அதிபர் திணைக்களம், பொலிஸ் பெண்கள் மற்றும் சிறுவர் பணியகம் மற்றும் இறுதியில் மாஜிஸ்திரேட் நீதிமன்றங்களில் அதிகரித்து வரும் வழக்குகள் சட்ட அமைப்பில் உள்ள குறைபாடுகளைப் பற்றிப் பேசுகின்றன.

 தாமதமான வழக்குகள் எப்போதும் குற்றவாளிகளுக்கு சாதகமாக இருக்கும், ஏனெனில் இது வழக்கை வாபஸ் பெறுவதற்கான நிபந்தனைகளின் பேரில் பாதிக்கப்பட்ட தரப்பினருக்கு தலைமறைவாகவோ அல்லது லஞ்சம் கொடுக்கவோ வாய்ப்பளிக்கிறது.

 தேசிய சிறுவர் பாதுகாப்பு அதிகார சபையின் ஸ்தாபகத் தலைவரும், மூத்த குழந்தை மருத்துவருமான பேராசிரியர் ஹரேந்திர டி சில்வா கருத்துத் தெரிவிக்கையில், “நல்லாட்சியில் பொறுப்புக்கூறல் ஒரு அடிப்படையாகும்.

 "ஒவ்வொரு முறையும் வழக்குத் தொடர தாமதமாகும்போது துஷ்பிரயோகம் செய்பவர் மிகவும் சக்திவாய்ந்தவராகிறார். பல குற்றவாளிகள் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களுடன் தொடர்புடையவர்கள் மற்றும் சட்டம் அமுல்படுத்தப்படுவதில்லை. இதன் விளைவாக முழு சட்ட அமலாக்க செயல்முறையும் மீறப்பட்டுள்ளது” என்று பேராசிரியர் டி சில்வா கூறினார்

 தண்டனையில்லாமை மற்றும் குற்றவாளிகளை சட்டத்தின் முன் நிறுத்துவதற்கான கண்காணிப்பு செயல்முறையின்மை ஆகியவை கடக்கப்பட வேண்டிய மற்ற இரண்டு தடைகளாகும். "சட்ட அமலாக்கமே தோல்வியுற்றால், அமைப்பு மாற்றத்திற்காக கூச்சலிடுவதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை.

 குழந்தைகளின் உரிமைகள் சட்டப் புத்தகங்களில் மட்டுமே உள்ளன. இப்போது எதிர்வினை கண்காணிப்பு நடக்கிறது, ஆனால் இடத்தில் இருக்க வேண்டியது செயலில் உள்ள கண்காணிப்பு. ஒரு சம்பவம் நடந்த பிறகு நடவடிக்கை எடுக்கிறோம்.

 ஆனால் தடுப்பு நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படவில்லை. பெரும்பாலான குற்றவாளிகள் பாதிக்கப்படக்கூடிய குழந்தைகளைக் குறிவைக்க ஆன்லைன் முறைகளைப் பயன்படுத்துவதால், சைபர் கண்காணிப்பும் அவசியம். பல்வேறு காரணங்களுக்காக இந்த சம்பவங்கள் குறித்து புகாரளிக்காதவர்களும் உள்ளனர். 

அவர்கள் இதுபோன்ற சம்பவங்களின் செயலற்ற குற்றவாளிகளாக மாறுகிறார்கள், ”என்று அவர் கூறினார். பேராசிரியர் டி சில்வா மேலும் கூறுகையில், சுமார் 20% ஆண்களும் 10% பெண்களும் தங்கள் குழந்தைப் பருவத்தில் ஒருவித துஷ்பிரயோகம், வன்முறை, துன்புறுத்தல் அல்லது கற்பழிப்பு போன்றவற்றை அனுபவிக்கின்றனர். 

"இதுபோன்ற கடுமையான பாலியல் துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளாகக்கூடிய குழந்தைகள் வயதாகும்போது அவர்களே குற்றவாளிகளாக மாறக்கூடும். 

எனவே வயது வந்தோரால் துன்புறுத்தல், துஷ்பிரயோகம் அல்லது கற்பழிப்பு ஏற்படுவதால் குழந்தைகளுக்கு மட்டும் கல்வி கற்பிப்பதில் எந்தப் பயனும் இல்லை” என்று பேராசிரியர் டி சில்வா விளக்கினார்.

 கற்பழிப்பு, துன்புறுத்தல் அல்லது கடுமையான பாலியல் துஷ்பிரயோகம் ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்படும் பல குழந்தைகள் பெரும்பாலும் பாலியல் ரீதியாக பரவும் நோய்கள் (STDs) அல்லது திட்டமிடப்படாத கர்ப்பங்களுக்கு ஆளாகிறார்கள். மிகவும் துரதிர்ஷ்டவசமானது என்னவென்றால், பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் இந்த குழந்தைகள் குற்றவாளிகளுடன் தொடர்ந்து வாழ்கின்றனர்.

 "சில நேரங்களில் அவர்கள் அதிர்ச்சியிலிருந்து மீள்வதைப் பார்ப்பது கடினம்" என்று ஆலோசகர் வெனிரியாலஜிஸ்ட் டாக்டர் டிலானி ரத்நாயக்க கூறினார். "இந்த குழந்தைகள் பாதுகாப்பற்ற சூழலில் வாழ்ந்து வருகின்றனர், மேலும் அவர்கள் மீண்டும் அதிர்ச்சியடைவதைத் தடுக்கும் வாய்ப்பு பெரும்பாலும் தவறவிடப்படுகிறது.

 குழந்தையின் பெற்றோர் பிரிந்திருந்தால், விவாகரத்து செய்திருந்தால் அல்லது இறந்துவிட்டால் அல்லது குழந்தை தாத்தா பாட்டி அல்லது வேறு சில பாதுகாவலர்களுடன் வாழ்ந்தால், குழந்தை அடிக்கடி துஷ்பிரயோக சூழலுக்கு ஆளாகிறது. 

ஒரு குழந்தை போதைப்பொருள் உள்ள சூழலில் அல்லது பாலியல் தொழிலாளர்கள் அடிக்கடி வரும் சூழலில் வாழ்ந்தால், அதுவும் குழந்தைகளுக்கு பாதுகாப்பற்ற சூழல். உடல் மற்றும் மனநல குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகளும் துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளாக நேரிடுகிறது” என்று டாக்டர் ரத்நாயக்க கூறினார்.

 பாதிக்கப்பட்டவரின் குடும்பம்/பாதுகாவலர் 24 மணி நேரத்திற்குள் புகார் அளிக்காதது, தாமதமான வழக்குக்கான முக்கிய காரணங்களில் ஒன்றாகும்.

 "ஒரு சம்பவத்தைத் தொடர்ந்து முதல் 24 மணி நேரத்திற்குள் குழந்தைகள் நீதித்துறை மருத்துவ அதிகாரியிடம் பரிந்துரைக்கப்படுவது சுமார் 6% வழக்குகளில் மட்டுமே" என்று செயல் ஆலோசகர் ஜேஎம்ஓ டாக்டர் டி டி டி சில்வா கருத்து தெரிவித்தார்.

 “99% வழக்குகளில் துஷ்பிரயோகம் தெரிந்த நபரால் செய்யப்படுகிறது. ஆனால் குழந்தைக்கு என்ன நடந்தது என்று தெரியவில்லை. பெரும்பாலும், குழந்தை முதல் நிகழ்வில் மறுக்கிறது, ஆனால் இறுதியில் செயலுக்கு அடிமையாகிறது.

 ஆனால் ஒரு கட்டத்தில் அது தவறு என்று குழந்தை உணர்ந்தாலும், அந்தச் சம்பவத்தை நம்பகமான பெரியவரிடம் கூறத் தயங்குகிறது. 

மத நிறுவனங்களிலும் பல குழந்தைகள் துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளாகின்றனர். ஆனால் இந்த சம்பவங்கள் அரிதாகவே அம்பலப்படுத்தப்படுகின்றன,” என்று அவர் மேலும் கூறினார்.

 ஆனால் பல பெற்றோர்கள் சில தவறான எண்ணங்களைப் பற்றி மட்டுமே கவலைப்படுகிறார்கள் என்பது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

 “சம்பவங்களால் ஏற்படும் உளவியல் அதிர்ச்சியைப் பற்றி கவலைப்படுவதற்குப் பதிலாக, குழந்தையின் கன்னித்தன்மை தொலைந்துவிட்டதா, அல்லது திட்டமிடப்படாத/குறைந்த வயதுடைய கர்ப்பம், STDகளின் ஆபத்து மற்றும் ஆண் பெரியவர்கள் மட்டுமே குழந்தைகளை துஷ்பிரயோகம் செய்கிறார்களா என்று பெற்றோர்கள் அடிக்கடி கேட்கிறார்கள். ஆனால் பெண் குற்றவாளிகளும் உள்ளனர்,” என்றார்.