அகால மரணமடைந்த பிறந்து இரண்டு நாட்களே ஆன பெண் குழந்தை தொடர்பாக மருத்துவ பரிசோதனை செய்த மருத்துவரின் இதயக் கண்ணீர்

நாடு முழுவதும் இருளில் மூழ்கியிருக்கும் வேளையில் ஹல்துமுல்ல, சொரகுனே, ரதகந்துர பிரதேசத்தில் பிறந்த சிசு கடந்த 21ஆம் திகதி உயிரிழந்துள்ளது.

அகால மரணம் அவளது பெற்றோரின் தவறினாலோ அல்லது சுகாதாரத் துறையில் உள்ள குறைபாடுகளாலோ அல்ல, வேறு ஏதோவொன்றால்.

அந்த சோகமான சம்பவத்தால் ஒரு நாடாக நாம் அதிர்ச்சி அடைய வேண்டும். அதிர்ச்சி மட்டும் போதாது.

வெட்கப்பட வேண்டும். இதற்குக் காரணம், அரசியல் புதைகுழியாக மாறிய மண்ணில் அவள் பிறந்து, அதிக எடை கொண்ட குழந்தையாக மறுமையில் இறக்க வேண்டியிருந்தது.

எழுதும் நேரத்தில், அவள் பல நாட்களாக புதிதாக தோண்டப்பட்ட குழியில் புதைக்கப்பட்டாள்.
அகால மரணமடைந்த பெண் சிசு ஒன்றின் பிரேத பரிசோதனையை மேற்கொண்ட தியத்தலாவ வைத்தியசாலையின் நீதித்துறை வைத்திய அதிகாரி ஷனக ரொஷான் பத்திரன இந்த துயரச் சம்பவம் தொடர்பில் முகநூலில் குறிப்பொன்றைச் சேர்த்துள்ளார்.

தியத்தலாவை வைத்தியசாலையில் அவர் நடத்திய 86ஆவது பிரேதப் பரிசோதனை சிசுவின் மரணம் தொடர்பில் மேற்கொள்ளப்பட்டதாகக் கண் ஊடாக இதயம் வரை சென்ற அந்தக் குறிப்பில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

இது தனக்கு மிகவும் வேதனையான அனுபவத்தைத் தந்த நிகழ்வு என்றார்.

"பிணத்தை வெட்டுவது வருத்தமாக இருக்கிறது" என்று அவரது முகத்தில் உள்ள குறிப்பை மருத்துவர் முடிக்கிறார்.

இந்த கேவலமான அரசியல்வாதிகளுக்கு.... பிறகு அந்தக் குழந்தை இந்த அவலமான நாட்டில் வாழாமல் போய்விடுவது நல்லது என்று நினைத்தேன்.

மருத்துவத் தொழிலில், பிரேத பரிசோதனை என்பது தொழிலின் ஒரு பகுதியாகும்.

மேற்கூறிய வைத்தியரால் மேற்கொள்ளப்படும் முதலாவது பிரேத பரிசோதனை இரண்டு நாட்களே ஆன சிசுவிற்கு இருக்காது மற்றும் சம்பந்தப்பட்ட வைத்தியரால் மேற்கொள்ளப்படும் இறுதி பிரேத பரிசோதனையாக இருக்காது.

தியத்தலாவை வைத்தியசாலையில் மாத்திரம் இதுவரை 86 பிரேத பரிசோதனைகளை வைத்தியர் மேற்கொண்டுள்ளதாக முகநூலில் சேர்க்கப்பட்ட குறிப்பில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

பிறந்து இரண்டு நாட்களே ஆன குழந்தை இறந்ததால் அனுபவம் வாய்ந்த மருத்துவர் எப்படி இவ்வளவு அதிர்ச்சி அடைந்தார்? அது வேறு எதனாலும் அல்ல, குழந்தையின் அகால மரணத்தின் பின்னணியில் உள்ள கசப்பான உண்மைதான் காரணம். அதனால்தான் அந்த யதார்த்தத்தை மருத்துவர் தனது முகநூல் கணக்கு மூலம் வார்த்தைகளாக மாற்றினார்.

இரண்டு நாட்களே ஆன தனது மகள் அகால மரணமடைந்தமை தொடர்பில் தியத்தலாவ ஆதார வைத்தியசாலையில் இடம்பெற்ற மரண விசாரணையின் போது சாட்சியமளித்த தந்தை  உயிரிழந்த சிசுவின் மரணம் குறித்து ஒரு நாடாக நாம் வெட்கப்பட வேண்டும்.

தந்தையின் சோகக் குரலில் தன் அன்பு மகளை உரிய நேரத்தில் மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு செல்ல முடியவில்லையே என்ற வருத்தமும், மருத்துவமனையில் சேர்க்கத் தாமதமான சமூக அவலமும் நிறைந்திருந்தது.

நான் தச்சராக வேலை செய்கிறேன். கடந்த 20ம் தேதி குழந்தையை மருத்துவமனையில் இருந்து வீட்டிற்கு கொண்டு வந்தோம். குழந்தை நன்றாக இருந்தது. 21 இரவு சுமார் 8.00 மணியளவில் குழந்தை துடிக்க ஆரம்பித்தது. மனைவி குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுத்தாள் ஆனால் சரியாகப் பாலூட்டவில்லை. குழந்தை படிப்படியாக மஞ்சள் நிறமாக மாறியது. நாங்கள் பயந்தோம்.

குழந்தையை விரைவில் மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லுமாறு மனைவி கூறினார். நான் இருட்டில் ஓடி வாகனத்தைக் கண்டுபிடிக்க பலரை அழைத்தேன். ஆனால் பெட்ரோல் இல்லாததால் ஒரு முச்சக்கர வண்டியை கூட கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.

ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக அங்குமிங்கும் ஓடியதில் ஒரு முச்சக்கர வண்டி கிடைத்தது. அதன் பின்னர் குழந்தை ஹல்துமுல்ல வைத்தியசாலைக்கு கொண்டு வரப்பட்டது.

இதன்போது குழந்தை ஆபத்தான நிலையில் இருந்ததால் ஆரம்ப சிகிச்சையின் பின்னர் தியத்தலாவை ஆதார வைத்தியசாலைக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. அவசர சிகிச்சை பிரிவில் குழந்தை இறந்தது.

இன்னும் கொஞ்சம் முன்னதாகவே அழைத்து வந்திருந்தால் என் குழந்தையை காப்பாற்றியிருப்பேன் என்று டாக்டர்கள் கூறினர். பெட்ரோல் தட்டுப்பாடு காரணமாக விரைவாக வாகனம் கிடைக்காததால் என் மகளுக்கு இப்படி நேர்ந்தது.

எல்லாம் முடிந்துவிட்டது. குழந்தை இந்த உலகத்தை விட்டு வெளியேறுகிறது, இன்னும் சுவாசித்துக்கொண்டிருக்கும் நமக்கு மிகவும் விரும்பத்தக்கதாக இருக்கிறது. நாட்டில் ஏற்பட்டுள்ள பொருளாதார நெருக்கடியின் விளைவாக நாட்டில் போதுமான எரிபொருள் இல்லை.

இதனால் பெற்றோர்கள் தங்கள் சிறுமியை உரிய நேரத்தில் மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்ல முடிவதில்லை. அந்த "தாமதத்தின்" விளைவாக ஒரு இளம் தம்பதியினர் தங்கள் அன்பான குழந்தையை இழந்துள்ளனர்.

பத்து மாத பெண் குழந்தையின் அகால மரணத்தை ஒரு தாய் எப்படி சமாளிக்க முடியும்?

அவள் கண்ணீருக்கு யார் பொறுப்பு? நாட்டை வறுமையில் தள்ளும் ஆட்சியாளர்களை சாபமிடுவதைத் தவிர அவளால் எதுவும் செய்ய முடியுமா?

அவள் பிறக்கும் வரை வாழும் வாய்ப்பை இழந்திருந்தால், அவள் கர்ப்பம் தரிக்கும் முன் போதிசத்துவர் கண்ட ஐந்து பெரிய தீபங்களைக் காண முடிந்தால், அவள் வேறொரு நிலத்தை, ஒரு தீவைத் தேர்ந்தெடுத்திருப்பாள். இதற்குக் காரணம், இந்தத் தருணம் இந்த நாட்டில் அரசியல், பொருளாதார, சமூகச் சேற்றை முன்னெப்போதையும் விட அசிங்கமாகப் பதித்துள்ளது.